Jelka kwam als herplaatser in maart 2004 bij ons wonen. Zij was al volwassen op dat moment en kwam bij een Poolse fokker vandaan omdat hij haar niet kon gebruiken voor de fokkerij vanwege slechte heupen. Wij wilden graag een volwassen teef erbij omdat Jurek niet meer met reuen overweg kon en we merkten dat hij de hondse contacten erg mistte. Wat is er dan leuker dan altijd een vriendin naast je te hebben.
Over Jelka zijn eigenlijk niks anders dan goede dingen te zeggen. Ze was heel sociaal naar mens, kind en andere dieren. Ze was altijd lief en braaf en heel volgzaam. Vooral dat laatste bleek nogal een ‘dingetje’ te zijn want waar ik was, was Jelka ook. Als het kon, dan was ze altijd in mijn nabijheid. Ze was letterlijk en figuurlijk mijn schaduw, dag en nacht. Maar gelukkig kon ze ook goed overweg met Dirk en onze andere honden. Ze was alles behalve waaks, beschermend, afwachtend en als de deurbel ging, dacht ze echt dat de visite speciaal voor haar kwam. Kortom, qua gedrag had ze weinig overeenkomsten met de rasbeschrijving.
Toen we haar net kregen was het een hele bange en onzekere hond maar door haar vertrouwen in mij, Dirk en Jurek, veranderde dat behoorlijk snel. Als wij iets deden, dan volgde zij gewoon en ging ze er vanuit dat het goed was. Ze liep alleen aan een dun riempje als we op plekken waren waar verkeer reed maar verder was ze altijd los. Het kwam gewoon niet in haar op om er eens alleen op uit te gaan. Ze heeft nooit de functie van speelgoed begrepen maar gelukkig kon ze van tijd tot tijd heel leuk spelen met de anderen.
Jelka vond even kroelen en aaien prima maar innig knuffelen en stevig vastpakken waren helemaal niet aan haar besteed. Ze ging ook prompt altijd verkeerd tegen je aan liggen als je daar om vroeg. In plaats dat je haar dan even over haar kop kon aaien, lag je tegen haar poten of kont aan te kijken.
Wat ze heel leuk vond om te doen waren de bezoekjes aan hondententoonstellingen. Ze vond die aandacht heerlijk en ondanks haar slechte heupen, liep ze altijd prachtig en op de een of andere manier straalde ze dan altijd. En ik genoot er ook van en wat was en ben ik nog altijd trots op haar. Het was ook meestal een echte dame, daarom was één van haar bijnamen ‘de freule’.
